کی گفته یک نگاه اشکال نداره ؟
کی گفته یک نگاه اشکال نداره ؟
شدت و عظمت کید و مکر زنان
آیه 28 سوره یوسف خطاب به زلیخا و امثال او است که در دنیا پر هستند. با «إِنَّ» با نون تشدید دار و لغت «عَظِیمٌ»:
«إِنَّ کَیْدَکُنَّ عَظِیمٌ» ( یوسف (12): 28؛ بیتردید نیرنگ شما بزرگ است)
حیله، فریب کاری، نیرنگ و نقشه خائنانه کشیدن شما زنان برای فریب و نابود کردن دین مردان، بسیار سنگین است.
طبع مکّار میل به پستی و تن دادن به هر کار پستی دارد. جوان است و شوهر دارد و میگوید: من عاشق برقرار کردن رابطه با مرد نامحرم هستم. راه پستی و اسفل السافلین دارد و به هر کار پستی راحت تن میدهد و هر هدف و وسیلهای را برای شهواتش به کار میگیرد و هر وسیلهای را توجیه میکند.
به خاطر آن است که وسوسه شیطان لحظهای و غیابی و سارقانه است، ولی وسوسه زن با لطف و محبّت و حضوری و دائمی است.»
چگونه گاه مکر و حیله زنان از مکر شیطان نیز برجسته‌تر و بزرگ‌تر مطرح شده است؟
«ز مخشری» در ذیل آیه «انَّ کیْد هُُنَّ عظیمٌ» می‌نویسد: خداوند متعال از این جهت مکر زنان را عظیم شمرده که دسیسه و مکر آنان لطیف، ظریف و بسیار هوشمندانه بوده و چاره‌جویی آنان پر حاصل است، لذا افراد بیشتری در دام مکر و تزویر این گونه زنان گرفتار می‌آیند.
حضرت جبرئیل به پیغمبر صلی الله علیه و آله نازل شد و این آیه را آورد:
«قُلْ لِلْمُۆْمِنِینَ یَغُضُّوا مِنْ أَبْصارِهِمْ وَ یَحْفَظُوا فُرُوجَهُمْ ذلِکَ أَزْکی لَهُمْ إِنَّ اللَّهَ خَبِیرٌ بِما یَصْنَعُونَ* وَ قُلْ لِلْمُۆْمِناتِ یَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصارِهِنَّ وَ یَحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ» ( نور (24): 30- 31) ؛ «به مردان مۆمن بگو: چشمان خود را [از آنچه حرام است مانند دیدن زنان نامحرم و عورت دیگران] فرو بندند، و شرمگاه خود را حفظ کنند، این برای آنان پاکیزهتر است، قطعاً خدا به کارهایی که انجام میدهند، آگاه است.* و به زنان باایمان بگو: چشمان خود را از آنچه حرام است فرو بندند، و شرمگاه خود را حفظ کنند.»
عباد واقعی خدا با زبان نفهمها، جاهلان و آنهایی که بر نادانی خود مصرّ هستند، درگیر نمیشوند و میگویند: ما با شما بحث و حرفی نداریم. برو به سلامت.و هنگامی که بر گفتار و کردار لغو میگذرند، با بزرگواری و متانت میگذرند
به مردان مۆمن بگو: چشم از زن نامحرم بپوشند و از شهوت حرام بپرهیزند، به زنان با ایمان بگو: به مردان نامحرم خیره نشوند، دامن عفت خود را پاک نگهدارند.
امیرالمۆمنین علیه السلام میفرماید: وقتی این آیه میخواست بر پیغمبر صلی الله علیه و آله نازل شود، حضرت را تا مرز مرگ برد.
نگو: یک نگاه کردن چیزی نیست. بگو: چه کسی گفته است نگاه نکنید؟ این آیهای که گفته است نگاه نکنید، چه کسی برای پیغمبر صلی الله علیه و آله آورده و پیغمبر صلی الله علیه و آله وقت گرفتن این آیه، چه حالی داشته است؟ برای چه آیه نازل شده است؟ برای این که نگاهها، زنان و مردان، پاک بمانند. تا زنایی اتفاق نیفتد و طلاق پیش نیاید و بنیان خانواده سست نشود. عقلها و جانها از بین نرود، خودکشیها به وجود نیاید.
پس نگو: یک نگاه چیزی نیست، همین نگاه در تاریخ بشر خیلی فاجعه به بار آورده است.
کر و کور شدن باطن زلیخا
در سوره یوسف صحبت از زنی است که دارای عشق نفس امّارهای شدید و آتشین است که شعله این عشق، تمام ارزشهای انسانی این زن را سوزانده، که دیگر نسبت به شوهر و پاکدامنی خود، و لطمه زدن به موقعیت جنس زن حسابگر نیست.
امیرالمۆمنین علیه السلام میفرماید:
عشق او را کور کرده است، نمیبیند. نه خدا را میبیند، نه قیامت و نه عاقبت خود را. دیگر پاکی خودش را لحاظ نمیکند و حقوق شوهرش را نمیبیند. در مسیری افتاده است که فقط میگوید: این جوان باید کام مرا برآورد. همین و بس.
دیگر نمیفهمد که این کار خیانت به خود و شوهر است. خرابی دنیا و آخرتش است و این شهوت او را به گناهی میکشد که اگر این گناه اتفاق بیفتد، در قیامت عذابش دو برابر دیگر گناهان است. در حالی که بینماز، روزه خوار و قاتل را دو برابر عذاب نمیکند.
«ز محشری» در ذیل آیه «انَّ کیْد هُُنَّ عظیمٌ» می‌نویسد: خداوند متعال از این جهت مکر زنان را عظیم شمرده که دسیسه و مکر آنان لطیف، ظریف و بسیار هوشمندانه بوده و چاره‌جویی آنان پر حاصل است، لذا افراد بیشتری در دام مکر و تزویر این گونه زنان گرفتار می‌آیند
عباد الرحمن چه کسی است ؟
«عباد الرحمن» زیر بار سنگین گناه نمیروند:
«وَ عِبادُ الرَّحْمنِ الَّذِینَ یَمْشُونَ عَلَی الْأَرْضِ هَوْناً وَ إِذا خاطَبَهُمُ الْجاهِلُونَ قالُوا سَلاماً» (فرقان (25): 63) ؛ «و بندگان رحمان کسانیاند که روی زمین با آرامش و فروتنی راه میروند، و هنگامی که نادانان آنان را طرف خطاب قرار میدهند [در پاسخشان] سخنانی مسالمتآمیز میگویند.»
وقتی با زبان نفهمها برخورد میکنند، درگیر نمیشوند؛ چون آن درگیری را به سود خود نمیبینند. وقتی با کسی درگیری علمی پیدا میکند، سود دارد؛ چون طرف مقابل از اشکال و شبههاش مجاب میشود. وقتی با کسی درگیری اخلاقی پیدا میکند، در آن درگیری عملًا به طرف مقابل، درس رعایت ادب میدهد که طرف مقابل خجالت زده میشود.
عباد واقعی خدا با زبان نفهمها، جاهلان و آنهایی که بر نادانی خود مصرّ هستند، درگیر نمیشوند و میگویند: ما با شما بحث و حرفی نداریم. برو به سلامت.
«وَ إِذا مَرُّوا بِاللَّغْوِ مَرُّوا کِراماً» « فرقان (25): 72؛ «و هنگامی که بر گفتار و کردار لغو میگذرند، با بزرگواری و متانت میگذرند.»
هنگامی که به شخص بیهنر و گفتار و کردار بیهوده میرسند، با بزرگواری عبور میکنند و خود را در معرض مسخره مسخرهکنندگان قرار نمیدهند. کرامت و بزرگواری دارند.
بعد صفات دیگر آنان را بر میشمارد و میفرماید:
«وَ لا یَزْنُونَ»
عباد خدا اهل رابطه نامشروع با نامحرم نیستند. تا چه وقت؟ تا وقتی جوان هستند؟ نه، تا آخر عمر؛ زیرا نگاه اهل معرفت به همه مسائل، نگاهی روشنبینانه و درست است.